maandag 24 juli 2017

Je best doen en toch falen....

Elke dag doe ik keihard mijn best,
mijn best om vrolijk te doen,
mijn best om met de kinderen mee te doen,
mijn best om te luisteren,
mijn best om niet te vergeten,
mijn best om niet zomaar in slaap te vallen,
mijn best om een ander niet lastig te vallen met mijn problematiek.

Maar regelmatig faal ik.
Ik val in slaap op de bank, zo uit het niets.
Ik reageer negatief op de kinderen.
Wil geen spelletjes mee doen.
En vergeet afspraken.

Afgelopen weekend al een ophaalafspraak vergeten.
En vandaag de afspraak van de oudste 2 vergeten bij de tandarts.
Heb nu een waarschuwing aan mijn broek hangen.
Volgende keer als we het weer vergeten krijgen we een rekening op de mat.

Het voelt als falen.
Terwijl ik gewoon niet meer kan.
Nier meer kan doen dan ik al doe.

Soms kan ik me er overheen zetten,
dan doe ik volop mee.
Om daarna 3 dagen nodig te hebben om weer bij te tanken.

Zoals laatst dat ik mee ging op scouting kamp met mijn kinderen.
Ontzettend leuk en gezellig groepsweekend gehad.
De kinderen zijn de maandags weer fit.
Ikzelf heb bijna een week nodig gehad om bij te komen.
Elke dag minstens 2x in slaap vallen op de bank.

Voel me soms zo schuldig.
Dit is niet de moeder die ik wil zijn.
Ik wil een leuke liefdevolle moeder zijn.
Een moeder die leuke spelletjes doet met haar kinderen.
Die haar kinderen vol geduld dingen uitlegt.

En of dit nu al jaren in het vat zat,
of dat het pas zo gelopen is nadat ik trotse mama ben geworden van 3 kinderen.
Wie zal het weten...
Maar leuk is anders.

Voel me ook vaak een aansteller.
Andere moeders met 3 of meer kinderen redden het prima.
Waarom ik dan niet ?!

Ik zit op de fiets, de jongste achterop.
1 kind voor mij en 1 kind naast mij.
We fietsen, ze praten, ze zingen,
maar ik hoor niks.
Ik registreer niks.
Kijk wat glazig om me heen.
Dan wordt er geroepen "MAMA!"
Even ben ik er weer bij, ik ben even helder.
Ik hoor wat ze willen zeggen.
Mompel een of ander antwoord.
En zak weer weg.

Gevoelloos op sommige momenten,
op andere momenten juist hypergevoelig.
Gevoelloos om jezelf te beschermen tegen meer pijn.
Hypergevoelig voor alle lichamelijke pijn.

Depressiviteit is geen spelletje, is geen aanstellerij.
Het is echt.....

1 opmerking: