zondag 3 september 2017

Dromen en werkelijkheid

Men zegt dat je in je dromen dingen verwerkt.

Zouden dromen daarom soms zo ontzettend realistisch zijn ?




Ik kan mij herinneren dat ik vroeger een aantal vaste dromen had.
Een droom ging over een vulkaan, achter ons huis in  het bos.
Soms werd ik in de ochtend wakker en durfde ik niet op de grond te gaan staan.
Bang dat daar lava zou komen stromen en mij zou verbranden.

Een andere droom ging over een dinosaurus, in het bos en bij school.
Doodsbang was ik af en toe dat die daar ook echt zou zijn.

Tijdens de zwangerschappen kreeg ik zogenoemde 'verantwoordelijkheidsdromen'.
Je begint te bedenken dat je vanaf nu meer verantwoordelijkheid zal gaan dragen en dat uit zich in je dromen.
Dat ging soms gepaard hele angstige dromen bij mij.

Maar de laatste tijd heb ik weer vervelende dromen.
Zo droomde ik dat mijn lieve meisje van een gebouw af viel.
Ik probeerde keihard de trap af te rennen om haar op te kunnen vangen.
Maar uiteraard was ik te laat.
Ik zag haar niet meer en het enige wat ik voelde was een grote leegte en een flinke bal verdriet diep in mijn binnenste.

En gisteravond.
Toen durfde ik niet eens te gaan slapen.
Heb een aantal afleveringen van Vampire Diaries gekeken.
Daarna oogjes dicht en proberen te gaan slapen.
Alleen in mijn bed, waar normaal de kleine man ook slaapt.
Maar ineens overviel mij een gevoel.
Een gevoel dat ik niet meer wakker zou gaan worden als ik nu zou gaan slapen.
Mijn gedachten flitsten door naar mijn kleinste mannetje. Die uit logeren is.
En zo plotsklaps begin ik onbedaarlijk te huilen.
Keiharde oerkreten vanuit mijn binnenste kwamen eruit.
De gedachte dat ik mijn kleinste mannetje nooit meer zou zien, te erg !

Een appje aan mam, 'ben je nog wakker ?' Wordt niet afgeleverd.
Dan een appje aan pap, 'ben je nog wakker ?'  Yes die wordt afgeleverd. En al snel beantwoord.
"Ja ik ben wakker." "Mag ik je even bellen ?"
Het was ondertussen 23.30 uur.
Na een gesprekje van zo'n 20 minuten was ik redelijk tot rust gekomen.
Mijn paps heeft vaak een rustgevende werking op mensen. Zo fijn !
Na een stukje lezen in mijn boek had ik genoeg afleiding gehad en kon ik gelukkig rustig gaan slapen.


Wat voelde ik me reddeloos gisteravond.
Paniekaanvallen zijn mij niet vreemd.
Maar altijd hebben die een lichamelijke uitwerking op mij.
En nu was het ineens psychisch.
Zo'n schrik !

Komende week toch maar eens aankaarten bij 1 vd gesprekken die ik wekelijks heb....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten