Tijd....

Je hoofd zit zo vol.
Zo vol met gedachtes.
Zo vol met watten.
Je bent zo moe.
Slaapt het liefst de hele dag.
Elk friemeltje is je teveel.
Elk geluid is irriterend.

Maar je moet door.
Door voor jezelf.
Door voor je kinderen.
Door voor je familie.
Maar vooral voor jezelf.

Je bent de spil van het gezin.
De nek, de atlas, de mama.
Zonder jou draait het gezin niet.

Je laat je grieven horen aan een ander.
In de hoop dat ze je hulp kunnen bieden.
In de hoop dat ze je uit de watten kunnen krijgen.

Tranen zien ze niet,
die zijn van jezelf.
Daar wil je een ander niet mee lastig vallen.

Maar juist dat is het probleem.
Je wilt een ander niet lastig vallen.
Je wilt alles zelf doen.
Al van jongs af aan zit dat er in.

Het is tijd.
Tijd om jezelf te laten horen.
Tijd om er mee aan de gang.
Tijd om je te laten zien.
Tijd om hulp te zoeken en niet meer alleen te gaan doen.

Alleen is maar alleen.....